– Oceniając Innych, uczymy się samych siebie…
Lubię się mylić oceniając Człowieka.
…Jak przyjemne bywa pozytywne rozczarowanie!
Taka gwiazdka z nieba – A jednak!
Na przekór osądom, na przekór mniemaniu,
Ktoś warty jest więcej niż ja sam…
Zapominam twarzy, liczb, dat,
lecz pamiętam słowa…
Mieszają się w myślach,
układając w ciąg zdań – Poezja.
Lubię się mylić, choć najczęściej
wbrew sobie – Mam rację.
– Lecz wszystko zależy od jej interpretacji!
Białe jest białe a czarne- Czarne
– … Proszę nie mieszać kolorami!
Lubię się mylić… Choć czasem długo,
na te pomyłkę czekam…
Jestem…
Lecz dla kogo moje istnienie?
Komu radości szczęścia uśmiechem,
komu łzą smutku?
… I jakie to ma znaczenie?
Już słów wiele
w rzędach na białym papierze.
Strof wierszy już długa kolumna…
I po co to wszystko?
Tysiące przede mną, tysiące za mną.
Swej wrażliwości wystawiają obrazy…
Dlaczego właśnie na pejzaż moich uczuć patrzysz?
Mnie raczej pierwsza myśl nie zawodzi. To ja ją zawodzę, bo chcę widziec ludzi lepszymi niż są. Ale jednego już na pewno się nauczylam. Nie probuje ich zmieniac. Po prostu otwieram drzwi na oścież tylko tym, z którymi jest mi spokojnie. 🙂