Barwa samotności.
Samotność ma blask księżyca,
choć lśni na firmamencie myśli
i pięknem swym zachwyca,
to jednak chłodna, zimna…
Zmrożone serce, nie chce do życia.
Z namiastką ciepła.
Z namiastką radości.
… Bo lodem skute już uczucia.
Choć czasem zrywa się do lotu.
Z otchłani mroku – Bliżej słońca
by jego promień poczuć.
… W trzepocie skrzydeł wnet osiada,
pełna lęku;
– Gdzieś tam, w przestworzach – Przestrzeni
Ludzkich emocji,
drapieżne szpony już Ktoś ostrzy…
Zamknięta w Księżyca poświacie,
pieknośćią lśni.
… Jak ptak z srebrnej klatce.